De ik-vertelinstantie wordt in 'Een schitterend gebrek' gebruikt om de emoties, de gedachten en de herinneringen van de hoofdpersoon duidelijk te maken. Hierdoor wordt je inleven in de hoofdpersoon veel makkelijker, want je kent de beweegredenen en de redenaties van de hoofdpersoon.
De auctoriale vertelinstantie zoals in 'De schilder en het meisje' zorgt ervoor dat de schrijver veel over de omgeving en onbelangrijke details kan vertellen die de hoofdpersoon niet kent. Ook zorgt deze vertelinstantie ervoor dat je niet veel weet over de hoofdpersoon zelf, tenzij de verteller iets over hem/haar vertelt, dit helpt ook bij het mysterieus houden van de hoofdpersoon en je vraagt je af waarom hij/zij iets doet.
Ik vind de ik-vertelinstantie fijner, omdat ik me dan meer in kan leven in de hoofdpersoon. Dit zorgt ervoor dat het verhaal voor mij interessant blijft en ik sneller verder wil lezen. In sommige gevallen vindt ik de auctoriale vertelinstantie beter. Dit vooral in verhalen waarbij de hoofdpersoon een geheimzinnig persoon is en het verhaal een soort puzzel wordt waarin je uit de ene gebeurtenis de drijfveren achter de hoofdpersoons gedrag in de andere gebeurtenis moet afleiden.
(dit bericht was eerder geplaatst op mijn schrijfblog, het is wel op tijd ingeleverd. Als iemand hiervoor bewijzen wil zien, dit kan)
De auctoriale vertelinstantie zoals in 'De schilder en het meisje' zorgt ervoor dat de schrijver veel over de omgeving en onbelangrijke details kan vertellen die de hoofdpersoon niet kent. Ook zorgt deze vertelinstantie ervoor dat je niet veel weet over de hoofdpersoon zelf, tenzij de verteller iets over hem/haar vertelt, dit helpt ook bij het mysterieus houden van de hoofdpersoon en je vraagt je af waarom hij/zij iets doet.
Ik vind de ik-vertelinstantie fijner, omdat ik me dan meer in kan leven in de hoofdpersoon. Dit zorgt ervoor dat het verhaal voor mij interessant blijft en ik sneller verder wil lezen. In sommige gevallen vindt ik de auctoriale vertelinstantie beter. Dit vooral in verhalen waarbij de hoofdpersoon een geheimzinnig persoon is en het verhaal een soort puzzel wordt waarin je uit de ene gebeurtenis de drijfveren achter de hoofdpersoons gedrag in de andere gebeurtenis moet afleiden.
(dit bericht was eerder geplaatst op mijn schrijfblog, het is wel op tijd ingeleverd. Als iemand hiervoor bewijzen wil zien, dit kan)
Hey Sjoerd. Dit is wel een aardig stukje. De titel geeft gelijk aan welke opdacht je gekozen hebt, en dat is natuurlijk handig. Je mening geef je kort en duidelijk, wat vaak wel goed is. Verder is je taalgebruik erg goed, met goede variatie en prettig om te lezen.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt je tekst verdeeld in 4 duidelijk alinea's, met elk hun eigen deelonderwerp. Dit is neem ik aan om het overzichtelijk te maken, en dat is gelukt.
In de eerste alinea geef je direct aan met wat voor opdracht we hier te maken hebben. Je noemt de boeken waaruit fragmenten gehaald zijn, en je vertelt wat je ermee gaat doen. Alleen het einde van deze alinea is niet zo mooi. Er is niks wat een verband tussen de eerste en tweede alinea aangeeft, en dat leest niet zo prettig. Je had beter de laatste zin weg kunnen laten en die verwerken in de tweede en derde alinea, of er nog een zin achteraan kunnen zetten met een soort aankondiging wat je als volgt gaat doen.
De tweede en derde alinea heb je gebruikt om kort uit te leggen wat de vertelinstanties in beide fragmenten zijn en wat voor functie ze daarin hebben. Dit doe je ook weer kort, wat opzich geen probleem is. In de derde alinea lijk je het echter iets uitgebreider te doen dan in de tweede, wat mij toch wel een beetje vreemd lijkt. Maar ze hebben allebei in hun functie geslaagd, en dat is het belangrijkste.
In alinea 4 ga je de echte opdracht uitvoeren, namelijk: vertellen welke vertelinstantie je prefereert. Ook dit heb je weer erg kort gedaan. Hier had dat van mij wel iets langer gemogen, aangezien dat het belangrijkste deel van de tekst is en het (bijna) niet langer is dan de andere alinea's. Bovendien is het niet interessant om te lezen, als je het zo kort vertelt. Wat ik weer wel leuk vind, is dat je ook een onderscheid maakt in wat voor soort verhaal je welke vertelinstantie leuk vindt. Dit is dan wel iets wat het interessanter maakt, maar door de korte lengte gaat het effect toch een beetje teniet.
Dan nog je laatste zin onder de tekst, die tussen haakjes staat. Goed dat je dat erbij gedaan hebt, ook al heeft het voor de meeste mensen die dit moeten bekijken geen functie. Ook is het beter als je die mededeling in het klein had weergegeven, nu lijkt het echt bij de tekst te horen, ook al is dat niet zo.
Kortom, deze tekst is best goed, met een paar kleine foutjes er in. Uiteraard zijn dit de verbeterpunten, maar je hebt het aardig gedaan.
Dit is een best goede stuk, je mening kan wel veel beter uitgebouwd worden. want je zei dat je ik-vertelinstantie beter vind, maar soms vind je de auctoriale vertelinstantie fijner. Hoezo vind je dat? Dat had je bij kunnen schrijven. Om uitgebreid je mening te vertellen. Je woordenschat ligt hoog, je varieert met woorden, ik persoonlijk vind dat wel lekker lezen. Je vertelt de verschillen, maar dat je wel uitgebreider vertellen, door bijvoorbeeld te citeren waar emoties in komt. En bij de auctoriale verteller kon je misschien citeren, wat de verteller wel weet maar de hoofdpersoon niet. Dat zou het stuk nog duidelijker maken. Maar voor de rest een goed stuk
BeantwoordenVerwijderen