Elegast in de huidige maatschappij

Als Elegast in de moderne wereld zou leven, zou hij waarschijnlijk niet bij kastelen van verraderlijke edelen naar binnen sluipen en door magie iedereen in slaap laten vallen en de sloten openen, noch zou hij met dieren praten om meer te weten te komen. Hoewel ik sowieso al denk dat het op magische wijze sloten openen gewoon een kwestie van lockpicking is (sloten openmaken met een bepaalde techniek), denk ik dat dit niet eens nodig zal zijn in de huidige tijd.

Op dit moment is het meeste geld namelijk niet aanwezig in de vorm van geld, maar in de vorm van nullen en enen, wat ook de reden is dat ik denk dat Elegast een hacker zou zijn. Hij zou waarschijnlijk stelen van enorme bedrijven als Apple of Shell (wat misschien wat makkelijker is, aangezien zij iets minder van computers afweten). Zij kunnen immers wel wat missen en vooral als hij tegen boringen in kwetsbare gebieden zou zijn, zou hij een extra reden hebben om van Shell te stelen en Apple zou hij kunnen haten vanwege slechte omstandigheden in hun fabrieken (hoewel zij zeker niet de enige zijn). Dit geld zou hij waarschijnlijk ook delen met iedereen die benadeeld wordt door deze bedrijven, want anders hebben die er nog niet veel aan.

De grote meerderheid van de bevolking zou hem bestempelen als een dief, wat hij natuurlijk in essentie ook is. Het Engelse woord ‘vigilante’ komt hier goed van pas, een vigilante is iemand die het heft in eigen handen neemt en zelf de straffen uitdeelt en niet wacht tot de wet iets doet. Waarschijnlijk zal men proberen hem op te pakken en te straffen, maar er zullen ook grote groepen mensen zijn die hem steunen (vooral anoniem op het internet), net als gebeurt met voorstanders van websites als Megaupload en Wikileaks.

Why I love this book - Het diner

Het diner is een bestseller. Het is naar meer dan dertig talen vertaald en is door heel Nederland positief ontvangen. Maar is dit terecht?

Het diner heeft een hoge inzet, het gaat over de broer van de favoriete premierskandidaat en zijn vrouw die met de bovengenoemde premierskandidaat en zijn vrouw aan het dineren zijn. Deze twee mannen zijn erg interessante karakters: de hoofdpersoon heeft een stoornis waardoor hij snel erg agressief wordt en waardoor hij een mishandelingsverleden heeft, maar niemand heeft ooit aangifte tegen hem gedaan, de premierskandidaat is een politicus uit den voeten, hij weet altijd wel iets te zeggen, maar dit komt vooral goed over bij het volk en niet bij de elite waar de vier mensen aan tafel toe behoren.

Doordat de hoofdpersoon snel handtastelijk wordt, krijg je snel sympathie voor hem. Dit zou je misschien niet verwachten maar hij slaat alleen in situaties waarin ik ook verschrikkelijk geïrriteerd zou raken en alleen maar niets zou doen omdat ik dan problemen zou krijgen.

Dit verhaal draait allemaal om het feit dat de kinderen van de vier personen aan de tafel een zwerver in elkaar hebben geslagen en verbrand. Het is niet duidelijk of dit expres of per ongeluk is, maar er zijn wel videobeelden van openbaar gemaakt, waar de kinderen te slecht te zien zijn voor herkenning door een vriend, maar goed genoeg voor de ouders. De ouders moeten gaan bepalen hoe ze hiermee om gaan en of ze dit naar buiten brengen. Hier worden de karakters erg op de proef gesteld want hun normen en waarden moeten worden afgewogen tegen wat ze willen voor hun kind en voor hun eigen leven.

In het verhaal worden veel details gegeven, het eten wordt bijvoorbeeld in detail beschreven maar ook de beveiligingsbeelden en de telefoon van de hoofdpersoons zoon worden beschreven tot in detail. Er wordt dus eerder getoond wat er gebeurd dan verteld, wat erg prettig lezen is, want dat geeft je een gevoel van objectiviteit in plaats van dat je niet het hele verhaal krijgt en een mening voorgeschoteld krijgt.

Dit boek is erg vernieuwend, ik heb nog nooit iets gelezen wat erop lijkt. Het boek is gericht op één diner, maar door de flashbacks die er continu zijn, heb je door dat het eigenlijk helemaal niet om het diner draait, maar om de gebeurtenissen die tot dit diner geleidt hebben.

Het boek is ook erg onverwacht op sommige momenten, zo zag ik niet aankomen dat degene die het filmpje op het internet heeft gezet, dat had gedaan en Is het einde ook erg onverwacht. Je vraagt je namelijk het hele boek lang af hoe dit opgelost gaat worden en je denkt ook al gauw dat dit niet goed kán aflopen. Ondanks de vele onverwachte dingen zijn er echter geen echte subplots, want er wordt niet echt opgebouwd naar de onverwachte dingen, maar ze worden gewoon verteld.

Al met al vind ik het een verdiende bestseller, het is een leuk boek met onverwachte dingen en sympathieke personages en het is op een zeer originele manier verteld.

Ik was nooit in Isfahaan

Nelson en ik hebben samen het verhaal 'De lachende derde' verfilmd. Wij hebben niet het volledige verhaal verfilmd omdat dat te lang was, aangezien in de opdracht stond dat het maximaal negentig seconden lang moest zijn. Wij hebben voor 'De lachende derde' gekozen omdat wij het een grappig verhaal vonden en ook niet té moeilijk om te verfilmen.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rILhiyd0uNw